POZYWAMY BANK ZA KREDYT WE FRANKACH – Określenie wartości przedmiotu sporu, nadpłat (wps)

Posiadacze kredytów frankowych w sądach mogą domagać się unieważnienia zawartej umowy kredytowej, lub jej odfrankowienia, i o tym praktycznie każdy frankowicz wie, jednak w parze z tymi roszczeniami, pojawia jeszcze zwykle żądanie zapłaty, gdyż kredytobiorcy chcą by banki oddały to co niesłusznie zostało naliczone i pobrane. W ten więc sposób pozwy frankowe zawierają dwa roszczenia, z których jedno jest roszczeniem majątkowym, a więc w takiej sytuacji, w pozwie podać należy wartość przedmiotu sporu.

Czym jest wartość przedmiotu sporu (WPS)?

W sprawach o roszczenia pieniężne, podana w pozwie kwota stanowi wartość przedmiotu sporu, natomiast w innych sprawach niż majątkowe, osoba dochodząca swoich praw, ma obowiązek oznaczyć, w oparciu o dalsze regulacje Kodeksu postępowania cywilnego, kwotę stanowiącą wartość przedmiotu sporu. Wartość przedmiotu sporu podaje się w złotówkach, zaokrąglając w górę do pełnego złotego.

Ustalenie wartości przedmiotu sporu istotne jest z dwóch powodów, przede wszystkim od wartości przedmiotu sporu zależy właściwość rzeczowa sądu, a więc od wysokości dochodzonego roszczenia będzie zależeć czy sprawa będzie rozpoznawana przez sąd okręgowy, czy też przez sąd rejonowy, a także na podstawie wartości przedmiotu sporu ustala się należną od pozwu opłatę sądową, a po zakończeniu postępowania, wysokość wynagrodzenia należnego działającemu w sprawie pełnomocnikowi.

Wartość przedmiotu sporu w przypadku spraw frankowych, to kwota pieniężna, której kredytobiorca domaga się od banku.

Wartość przedmiotu sporu w przypadku roszczenia o unieważnienie umowy kredytowej.

Kredytobiorca żądający unieważnienia umowy o kredyt frankowy, zwykle nie ma trudności by ustalić wartość przedmiotu sporu, gdyż w takim przypadku WPS stanowić będzie, suma wszystkich opłat, które zostały do banku przekazane, na podstawie zawartej umowy kredytowej.

Stwierdzenie nieważności umowy powoduje, że taka umowa traktowana jest jak nigdy niezawarta, jakby jej nigdy nie było, a więc strony takiej umowy, powinny sobie wzajemnie zwrócić wszystkie świadczenia, które na podstawie tej umowy przekazały. Kredytobiorca powinien więc oddać równowartość otrzymanego kredytu, a bank wszystkie pobrane na przestrzeni lat opłaty i spłacone raty kredytu.

Sprawdź: Ranking Kancelarii Frankowych 

Z uwagi natomiast na fakt, że rozliczenie nieważnej umowy kredytowej, powinno odbywać się w oparciu o teorię dwóch kondykcji, zarówno roszczenie przysługujące bankowi, jak i roszczenie kredytobiorcy, są od siebie zupełnie niezależne, dlatego też kredytobiorca może domagać się zwrotu wszystkich należności, które do banku przekazał, niezależnie od tego czy w całości spłacił zaciągnięty kredyt.

Ustalenie w jakiej wysokości kredytobiorca świadczył na rzecz banku możliwe jest natomiast w oparciu o historię spłaty zaciągniętego kredytu, czyli o dokument, który bank, na żądanie złożone przez kredytobiorcę, ma obowiązek wydać.

Wartość przedmiotu sporu przy żądaniu odfrankowienia kredytu.

Nieco bardziej problematyczne jest ustalenie wartości przedmiotu sporu, gdy kredytobiorca domaga się w sądzie odfrankowienia zawartej umowy, gdyż wówczas, z reguły konieczne staje się skorzystanie z pomocy osoby, która posiada specjalistyczną wiedzę pozwalającą dokonać precyzyjnych obliczeń.

Odfrankowienie, polega na usunięciu z umowy zapisów stanowiących niedozwolone postanowienia, a za takie uważa się klauzule, które do dokonania przeliczenia kredytu według waluty obcej, odsyłają do kursu waluty ustalonego w tabeli kursowej banku.

Po zabiegu odfrankowienia, kredyt we frankach staje się więc kredytem złotówkowym, tak jakby od początku takim kredytem był, zatem w takim przypadku, wartość przedmiotu sporu stanowić będzie różnicę pomiędzy tym co kredytobiorca do banku wpłacił, a tym co wpłacić powinien, gdyby w umowie kredytowej od początku nie było zapisów, wyeliminowanych następnie przez sąd.

Przeczytaj: Sztuczna inteligencja sprawdzi umowę i powie czy frankowicz może pozwać bank.

Wyliczenie wartości przedmiotu w postępowaniu o odfrankowienie umowy kredytowej, wymaga więc zestawienia wszystkich wpłaconych do banku rat kredytu przez kredytobiorcę (tutaj historia spłaty kredytu pozyskana z banku również będzie niezbędna), z wysokością rat, które kredytobiorca by wpłacał, gdyby jego kredyt nie odnosił się do waluty obcej.

Ustalenie wysokości owych rat w złotówkach jest w tym przypadku najtrudniejsze, gdyż konieczne jest określenie wysokości nie tylko kilku rat, lecz wszystkich, z całego okresu przez który kredyt był spłacany, mogą więc to być raty nawet z dziesięciu, bądź piętnastu lat. Różnica pomiędzy tymi dwoma wartościami, stanowić będzie wartość przedmiotu sporu w sprawie o odfrankowienie.

Na co wpływa wartość przedmiotu sporu?

Jak zostało powyżej wskazane, wartość przedmiotu sporu ma wpływ na właściwość sądu oraz wysokość opłaty sądowej, którą od pozwu musi kredytobiorca uiścić.

W zakresie właściwości sądu, WPS determinuje właściwość rzeczową sądu, czyli „wskazuje”, który sąd, okręgowy czy rejonowy, będzie właściwy do rozpoznania sprawy. Zgodnie bowiem z obowiązującymi przepisami, do właściwości sądów okręgowych należą sprawy o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa 75 000 złotych, zatem jeżeli WPS będzie niższy niż 75 000 złotych, wówczas pozew należy złożyć do sądu rejonowego, a gdy będzie wyższy niż wskazana kwota, wtedy właściwy będzie sąd okręgowy.

Drugą kwestią zależną od WPS jest opłata sądowa od pozwu, gdyż w sprawach o prawa majątkowe pobiera się opłatę stałą lub opłatę stosunkową. Opłatę stałą należy uiścić, gdy wartość przedmiotu sporu nie przekracza 20 000 złotych, ustawa przewiduje bowiem stałe kwoty opłaty dla roszczeń w określonych przedziałach.

Dla roszczenia nieprzekraczającego 20 000 złotych, opłata ta wynosi 1 000 złotych, gdy z kolei WPS jest wyższy, wówczas należy wnieść opłatę stosunkową, która wynosi 5% wartości dochodzonego roszczenia. Kredytobiorcy mogą jednak odetchnąć z ulgą, gdyż w ich przypadku przewidziany został od powyższej zasady wyjątek, który stanowi, że w sprawach o roszczenia wynikające z czynności bankowych od strony będącej konsumentem, przy wartości przedmiotu sporu wynoszącej ponad 20 000 złotych pobiera się opłatę stałą w kwocie 1 000 złotych.