Już wkrótce frankowicze i inni zainteresowani poznają pogląd TSUE na temat tego, czy restrukturyzacja Getin Noble Banku została przeprowadzona zgodnie z unijnym prawem. Wątpliwości w tym zakresie mnożą się od końca września 2022 roku, gdy Bankowy Fundusz Gwarancyjny ogłosił objęcie tego banku przymusową procedurą, transferując „zdrową” część działalności Getinu do podmiotu pomostowego, Velo Banku S.A. Rozprawa przed TSUE będzie mieć miejsce 21 marca 2024 roku, a sprawę zarejestrowano pod sygnaturą C-118/23. Powstaje pytanie, jakie będą konsekwencje ewentualnej decyzji TSUE stwierdzającej nieprawidłowości po stronie BFG? Czy frankowicze poszkodowani w wyniku restrukturyzacji odzyskają część lub całość należnych im środków, kierując roszczenia pod adresem Skarbu Państwa?
- Duża część środowiska eksperckiego jest zdania, że restrukturyzacja GNB została przeprowadzona nie do końca zgodnie z prawem UE. Wątpliwości musiał mieć także Wojewódzki Sąd Administracyjny, bo skierował do TSUE cztery pytania prejudycjalne w sprawie tej procedury
- WSA chce wiedzieć m.in., czy dopuszczalne jest łączenie kilku funkcji przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny, który podjął decyzję o przymusowej restrukturyzacji i jednocześnie jest gwarantem depozytów
- Na przymusowej restrukturyzacji Getinu stracili nie tylko akcjonariusze i obligatariusze, ale i frankowicze, którzy w wyniku podjętej przez BFG decyzji nie są w stanie wyegzekwować roszczeń o zapłatę. Powstaje pytanie, czy teraz poszkodowani mogą dochodzić sprawiedliwości, pozywając Skarb Państwa.
TSUE odpowie na pytania prejudycjalne WSA. Rozprawa odbędzie się za niespełna tydzień
Jak bumerang powraca temat restrukturyzacji Getin Noble Banku, ogłoszonej przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny 30 września 2022 roku. Ówczesna decyzja o przymusowej restrukturyzacji odbiła się w mediach szerokim echem i zmusiła do działania dziesiątki tysięcy poszkodowanych – nie tylko akcjonariuszy i obligatariuszy, ale i zwykłych obywateli, mających w tym banku wadliwe hipoteki frankowe.
W krótkim czasie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wpłynęło ok. 7,5 tys. skarg na decyzję BFG. W styczniu 2023 roku WSA zdecydował się sformułować w kierunku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej cztery pytania prejudycjalne dotyczące przeprowadzonej procedury. Stroną pozwaną w sprawie rozpatrywanej przez WSA jest Bankowy Fundusz Gwarancyjny.
Sprawa przed TSUE została zarejestrowana pod sygnaturą C-118/23, a rozprawa jej dotycząca odbędzie się 21 marca 2024 roku, czyli już za kilka dni. Wcześniej, w ramach pierwszego etapu postępowania, stronom sporu umożliwiono przedstawienie swojego komentarza w formie pisemnej. Na marcowej rozprawie strony będą mogły zająć krótkie stanowisko i udzielić odpowiedzi na pytania związane z kwestiami poruszonymi przez organ odsyłający we wniosku do TSUE.
Frankowicze w końcu dowiedzą się, czy BFG podjął słuszną decyzję w sprawie Getinu
Spośród czterech pytań zadanych przez WSA unijnym sędziom, dwa dotyczą przepisów krajowych i ich wykładni, natomiast dwa poruszają kwestię funkcji realizowanych przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny, który przeprowadził procedurę przymusowej restrukturyzacji Getin Noble Banku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, do którego wpłynęły skargi związane z restrukturyzacją, zauważa potrzebę odpowiedzi na pytanie, jak należy interpretować krajowe przepisy dotyczące postępowania sądowo-administracyjnego w zakresie prawa kredytobiorcy do wystąpienia ze skargą indywidualną na decyzję Funduszu. TSUE pochyli się nad tym zagadnieniem, uwzględniając unijną dyrektywę BRRD, dotyczącą kwestii restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.
Wedle obowiązującego w Polsce prawa (wynikającego z ustawy z 30 sierpnia 2002 roku), sąd administracyjny powinien łączyć skargi, które zostały złożone w sprawie tej samej decyzji. W sytuacji, w której skargi wpłynęły od tysięcy indywidualnych skarżących, zadanie jest jednak zdecydowanie utrudnione – wszak każdemu ze współuczestników przysługują pewne prawa w trakcie całej procedury, w tym m.in. prawo aktywnego uczestniczenia w postępowaniu.
Czy podczas restrukturyzacji Getinu wystąpił konflikt interesów?
Problemem okazuje się także łączenie niektórych funkcji przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny, co może prowadzić do następstwa w postaci konfliktu interesów. I choć dyrektywa BRRD nie nakazuje całkowitego rozdzielenia niektórych funkcji w przypadku instytucji wyznaczonej do prowadzenia procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, to obowiązują określone wymogi, dotyczące niezależności organu realizującego wspomniane funkcje. Powstaje zatem pytanie, czy ta niezależność została zachowana podczas restrukturyzacji Getin Noble Banku.
Prokonsumencka decyzja TSUE może utorować frankowiczom drogę do odszkodowań
Jeżeli TSUE uzna, że decyzja BFG została wydana z naruszeniem prawa, kredytobiorcy, którzy złożyli skargę do WSA na restrukturyzację Getin Noble Banku, zyskają możliwość wystąpienia z roszczeniami o odszkodowanie. Będą one kierowane pod adresem Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, co oznacza, że w przypadku uznania roszczeń kredytobiorców koszt wypłaty odszkodowań spadłby na Skarb Państwa.
Przypomnijmy, że powodem skarg składanych do WSA przez frankowiczów było oddzielenie tej działalności Getinu, która nie była dotknięta ryzykami prawnymi, a następnie przeniesienie jej do podmiotu pomostowego, czyli Velo Banku. W restrukturyzowanym Getin Noble Banku pozostały tylko kłopotliwe produkty, głównie umowy kredytów frankowych.
Restrukturyzacja pozbawiła frankowiczów szans na uczciwe rozliczenie z Getinem
Na koniec I kwartału 2022 roku przeciwko GNB toczyło się ok. 10 tys. indywidualnych postępowań o kredyty w CHF. Część klientów, którzy zdecydowali się na pozew, zdążyła wpłacić w ramach miesięcznych rat więcej niż wynosiła nominalna kwota kredytu. Niektórzy nawet w całości spłacili swoje kredyty, a do sądu poszli tylko z roszczeniem o zapłatę. I tu pojawia się problem, bo wobec restrukturyzowanego banku nie można wszcząć postępowania egzekucyjnego. Dziś Getin jest w trakcie postępowania upadłościowego, w którego ramach frankowicze i inne osoby zgłaszają swoje wierzytelności, próbując wyegzekwować od bankruta jakiekolwiek kwoty.
Eksperci, pytani o szanse powodzenia po stronie kredytobiorców, są sceptyczni. Wskazują, że w masie upadłościowej nie pozostało dość środków, by zaspokoić roszczenia kredytobiorców. Dla frankowiczów, którym zależy na odzyskaniu choć części tego, co wpłacili ponad kapitał kredytu, roszczenie odszkodowawcze wobec Skarbu Państwa może być do tego jedyną okazją. O ile oczywiście TSUE da im zielone światło do podjęcia działań.
Dodaj Opinie