Sprawy Kredyty Frankowe Deutsche Bank- Analiza Umowy, Pozew, Wyroki

Umowy o kredyty we frankach szwajcarskich, według powszechnie znanego modelu, zawierał również Deutsche Bank, nic więc dziwnego, że przeciwko temu bankowi toczy się obecnie wiele postępowań sądowych, a wiele z zawartych umów już zostało unieważnionych.

Deutsche Bank, tak jak inne banki oferujące ten produkt finansowy, w umowach zawierał niedozwolone postanowienia, walka frankowiczów jest w tym przypadku jednak nieco prostsza, gdyż pozytywną dla kredytobiorców decyzję wydał Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, uznając pewne postanowienia umów za abuzywne.

Wadliwe umowy Frankowiczów z Deutsche Bank

W umowach zawieranych przez Deutsche Bank znaleźć możemy następujące postanowienia, które uznaje się za niedozwolone: „Kwota Kredytu będzie wypłacana Kredytobiorcy w złotych. Do przeliczenia kwoty Kredytu na złote Bank zastosuje kurs kupna CHF opublikowany w „Tabeli kursów dla kredytów mieszkaniowych i konsolidacyjnych w walutach obcych Deutsche Bank PBC S.A.”, obowiązujący w Banku w dniu wypłaty kwoty Kredytu lub jego transzy”.

Niedozwolony zapis w umowie Deutsche Bank

Wskazanym zapisem Bank przyznał sobie arbitralne prawo do ustalenia kwoty kredytu udzielonego kredytobiorcy, gdyż tak naprawdę nie wiadomo na jakim poziomie kurs waluty określony zostanie w Tabeli kursów, a od niego zależała przecież wysokość wypłaconego kredytobiorcy kredytu.

Zobacz: Sztuczna inteligencja sprawdzi umowę i powie czy frankowicz może pozwać bank.

Podobnie uregulowana została kwestia spłaty kredytu, w umowie wskazano bowiem, że „spłata kredytu następować będzie poprzez obciążenie na rzecz Banku Rachunku Bankowego Kredytobiorcy kwotą w złotych stanowiącą równowartość bieżącej Raty w CHF, zadłużenia przeterminowanego i innych należności Banku w CHF obliczonych przy zastosowaniu kursu sprzedaży CHF opublikowanego w „Tabeli kursów dla kredytów mieszkaniowych i konsolidacyjnych w walutach obcych Deutsche Bank PBC S.A.” obowiązujących w Banku na dwa dni robocze przed terminem każdej spłaty kwoty kredytu”, zatem również w tym przypadku wysokość poszczególnych rat kredytu uzależniona została od decyzji banku, która podejmowana jest w oparciu o nikomu nie znane kryteria.

Niedozwolony zapis w umowie Deutsche Bank

Decyzja UOKIK w sprawie umów Frankowiczów z Deutsche Bank

Decyzję Urząd Ochrony Konkurencji i Konkurencji w sprawie klauzul przeliczeniowych CHF stosowanych przez Deutsche Bank w swoich wzorcach umownych kredytów denominowanych i regulaminach, wydał w dniu 31 grudnia 2018 r. i stwierdził w niej, że wszystkie te postanowienia są postanowieniami abuzywnymi, decyzja ma numer  DOZIK-9/2018.

Sprawdź: Kredyty frankowe Deutsche Bank są nieważne? Najszybsze w Polsce unieważnienie kredytu Deutsche Bank?

Decyzja ta z całą pewnością ułatwi frankowiczom walkę w sądzie, gdyż ustalenia w niej poczynione są dla sądu wiążące, sąd nie powinien więc po raz kolejny badać czy dany zapis stanowi niedozwolone postanowienie, tylko powinien w tym zakresie oprzeć się na decyzji wydanej przez Urząd.

Wyroki Frankowiczów z Deutsche Bank

O unieważnieniu kredytu we frankach szwajcarskich Deutsche Banku orzekł między innymi Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie w wyroku z dnia 12 października 2018 r., o nieważności zawartej umowy przesądziły dwie okoliczności.

W pierwszej kolejności Sąd za główną przyczyną uwzględnienia powództwa uznał bezwzględną nieważność całej umowy w związku z naruszeniem art. 69 ustawy Prawo bankowe.

Przepis ten nakłada bowiem na bank obowiązek oddania do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych.

Zatem jednym z elementów przedmiotowo istotnych umowy kredytu jest oddanie przez bank do dyspozycji kredytobiorców precyzyjnie określonej kwoty środków pieniężnych, natomiast zapisy zawartej przez kredytobiorców umowy doprowadziły do tego, że zupełnie inna kwota i waluta kredytu została wpisana do zawartej przez strony umowy, inna kwota w odmiennej walucie została powodom wypłacona, zaś jeszcze inna kwota stanowiła ratę kredytu, każdorazowo denominowaną poprzez użycie Tabeli kursowej banku.

Tym samym, nie można przyjąć, aby kredytobiorcy spłacali nominalną wartość kredytu, gdyż ona ulegała permanentnej zmianie z uwagi na różnice w kursie waluty, w ocenie Sądu w takiej sytuacji, istotnego obejścia ustawowej konstrukcji kredytu, nie można przyjąć aby strony podpisały umowę o kredyt. Stąd też nieważnością dotknięta jest całość umowy.

Kolejno Sąd zwrócił uwagę na tabele kursowe zawarte w umowie i stwierdził, że zawarte w umowie zapisy odnoszące się do tabel kursowych stanowią klauzule niedozwolone i jest to następny argument przemawiający za stwierdzeniem nieważności zawartej przez strony umowy o kredyt hipoteczny.

W myśl art. 385 1 § 1 k.c., za niedozwolone postanowienia umowne uznaje się postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy.

Z przytoczonego sformułowania wynika zatem, że możliwość uznania danego postanowienia umownego za niedozwolone i wyeliminowanie go z praktyki stosowania zależna jest od spełnienia następujących przesłanek:

1. postanowienie nie zostało uzgodnione indywidualnie, a więc nie podlegało negocjacjom,
2. ukształtowane w ten sposób prawa i obowiązki konsumenta pozostają w sprzeczności z dobrymi obyczajami,
3. ukształtowane we wskazany sposób prawa i obowiązki rażąco naruszają interesy konsumenta,
4. postanowienie umowy nie dotyczy sformułowanych w sposób jednoznaczny głównych świadczeń stron, w tym ceny lub wynagrodzenia.

Powyższe przesłanki muszą zostać spełnione łącznie, natomiast brak jednej z nich skutkuje, że Sąd nie dokonuje oceny danego postanowienia pod kątem abuzywności. Ponadto, ocena zapisów umowy pod kątem ich ewentualnej abuzywności dokonywana jest na datę podpisania umowy.

Obie zakwestionowane klauzule walutowe określają mechanizm postępowania w przypadku kredytu denominowanego kursem waluty obcej.

Te dwie klauzule, w ocenie Sądu, kształtują relację na linii bank – konsument w sposób dalece nieprawidłowy.

W przedmiotowej sprawie Sąd uznał zatem, że zawarte w umowie postanowienia dotyczące sposobu ustalania kursu waluty nie precyzują w jaki sposób będzie dochodziło do wymiany waluty na podstawie kursu wskazanego w tabeli kursowej.

Jeśli także planujesz pozwać swój bank obejrzyj materiał odnośnie wyboru odpowiedniej kancelarii

Dlaczego zapisy umów frankowych Deutsche Bank krzywdzą Frankowiczów

Zapisy te określają jedynie mechanizm postępowania, tj. odpowiednio że kwota kredytu będzie wypłacona kredytobiorcy przy zastosowaniu kursu kupna CHF opublikowanego w „Tabeli kursów dla kredytów mieszkaniowych …” obowiązującym w dniu wypłaty kwoty kredytu lub jego transzy oraz, że spłata kredytu następować będzie poprzez obciążenie na rzecz Banku rachunku bankowego kredytobiorcy kwotą w złotych polskich stanowiącą równowartość bieżącej raty w CHF obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży CHF opublikowanego w „Tabeli kursów dla kredytów mieszkaniowych …, obowiązującego w Banku na dwa dni robocze przed terminem każdej spłaty kwoty kredytu”.

Ponieważ Tabela zawiera jedynie wartości numeryczne kursu, to z żadnego postanowienia umownego nie wynika, jak ten kurs jest ustalany.

Zdaniem Sądu, brak doprecyzowania sposobu ustalania kursu CHF powoduje, że Bank może wybrać dowolne kryteria ustalania kursów, nie opierając się o zasady obiektywne i przejrzyste.

O kształcie tabeli kursowej banku formalnie decydują pracownicy Departamentu Skarbu w banku. Najpierw pobierany jest kurs waluty z notowań ciągłych systemu. W dalszej kolejności pracownik Departamentu Skarbu w banku wyznaczał kurs średni i w oparciu o ten kurs, ustalany był w dalszej kolejności kurs kupna i sprzedaży waluty.

Klient banku nie miał zatem ani wiedzy, ani możliwości wpływu na ustalenie kursu sprzedaży i zakupu waluty obcej. Ani umowa kredytowa, ani „Regulamin kredytu mieszkaniowego …” nie informowały o odwoływaniu się przez bank do notowań ciągłych systemu.

Taka sytuacja prowadzi do zaburzenia jakiejkolwiek równowagi stron umowy, tym samym więc powyższe postanowienia umowne kształtują obowiązki kredytobiorców w sposób jawnie sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają jego interesy.

Czy warto pozwać Deutsche Bank za kredyt we frankach

Na to pytanie każdy Frankowicz musi odpowiedzieć samodzielnie. Decyzja o pozwaniu banku zawsze musi być przemyślana i dokładnie przekalkulowana. Należy brać pod uwagę nie tylko ewentualne korzyści ale także straty wynikające z przegrania postępowania. Jak pokazują statystyki ryzyko porażki Frankowicza reprezentowanego przez dobrą kancelarie frankową nie jest znaczące jednak porażki wykluczyć nie można. Obliczenia zysków można dokonać w momencie gdy posiadamy zaświadczenie o spłacie kredytu z banku. W sieci jednak pojawiły się specjalne kalkulatory dla Frankowiczów, które na podstawie samej umowy dokonują przybliżonych obliczeń.