Frankowicze najważniejsze wiadomości

Sąd Okręgowy w Warszawie wydaje ekspresowe wyroki w sprawach Frankowiczów

W kwietniu 2021 roku rozpoczął swoją działalność tzw. wydział frankowy, czyli XXVIII Wydział Cywilny w Sądzie Okręgowym w Warszawie. Jest to najbardziej obłożony sprawami frankowymi sąd w Polsce, co wynika z właściwości miejscowej określonej według lokalizacji siedziby większości banków posiadających portfele kredytów w CHF.

Pomimo tysięcy pozwów wpływających każdego miesiąca do wydziału frankowego w SO w Warszawie, wyroki w sprawach prowadzonych przez doświadczone Kancelarie Frankowe wydawane są sprawnie. Skład sędziowski wydziału tworzy 12 doświadczonych w prowadzeniu sprawach frankowych sędziów, co ma bezpośrednie przełożenie na tempo wydawania wyroków.

Nie bez znaczenia jest także trafna argumentacja i wypracowane know-how w walce z bankami, którymi wykazują się najbardziej doświadczone kancelarie frankowe.

Ekspresowe unieważnienia dwóch umów Banku Millennium przez SO w Warszawie

Przykładem ekspresowych wyroków wydanych przez wydział frankowy SO w Warszawie, są dwa unieważnienia umów kredytowych Banku Millennium, w zaledwie 4 miesiące od złożenia pozwów. Obydwie sprawy prowadziła Kancelaria adwokat Jacek Sosnowski – Adwokaci i Radcowie Prawni. Wyroki zapadły szybko dzięki ogromnemu doświadczeniu prawników, skutecznej strategii zapobiegania przewlekaniu postępowań oraz fachowemu podejściu i wiedzy sędziów orzekających w tych sprawach.

Zarówno w sprawie o sygn. akt XXVIII C 133/21, jak i w drugiej o sygn. akt XXVIII C 330/21, sąd – zgodnie z wnioskami strony powodowej – pominął wnioski banku o dopuszczenie dowodów z przesłuchania w charakterze świadków pracowników banku oraz z opinii biegłego, który miał przeliczyć kredyty po średnim kursie NBP. Znacząco wpłynęło to na skrócenie czasu oczekiwania na wyroki, które sąd wydał w iście błyskawicznym tempie.

Wyrok w sprawie o sygn. akt XXVIII C 133/21

Sprawę o sygn. akt XXVIII C 133/21 prowadził sędzia doskonale zaznajomiony z tematyką kredytów powiązanych z walutą obcą. W wyniku przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego, sąd ustalił że bank nie objaśnił kredytobiorcom na czym polega mechanizm indeksacji i nie unaocznił skali ryzyka kursowego, wiążącego się z zawarciem tego typu umowy obowiązującej przez kilkadziesiąt lat.

Kredytobiorcom nie zaprezentowano historycznych notowań kursu CHF i nie uświadomiono ich co do możliwych wahań kursu w przyszłości.

Podstawą uznania przez sąd umowy Banku Millennium za nieważną były odwołania do tworzonej przez bank tabeli kursowej, przy czym ani umowa, ani też regulamin nie wskazywały kryteriów i zasad, wedle których bank wyznaczał kursy w tejże tabeli.

W ten sposób bank mógł w sposób jednostronny i dowolny kształtować kwotę zobowiązania kredytobiorców wyrażoną w CHF oraz wysokość świadczeń kredytobiorców w PLN.

W wyniku tego doszło do naruszenia istoty stosunku zobowiązaniowego i przekroczenia zasady swobody umów, gdyż jedna ze stron (bank) postawiła się względem drugiej w relacji nadrzędnej. Dotknięte nieważnością postanowienia umowy odnosiły się do głównych świadczeń stron, co skutkuje nieważnością całej umowy.

Pozwany bank w toku procesu podnosił zarzut przedawnienia roszczeń kredytobiorców po upływie 3 lat, w związku z ich okresowym charakterem. Sąd uwzględniając roszczenie główne strony powodowej, oddalił zarzut przedawnienia, gdyż roszczenie unieważnienia umowy co do zasady nie przedawnia się.

Zgodnie z wytycznymi TSUE wyartykułowanymi w orzeczeniu z dnia 29 kwietnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt C-19/20, sąd pouczył kredytobiorców o skutkach nieważności umowy od momentu jej zawarcia. Kredytobiorca (konsument) w razie uznania przez sąd niedozwolonego charakteru postanowień umowy, może wyrazić zgodę na dalsze ich obowiązywanie.

W razie braku takiej zgody, klauzule są uznane za nieważne, a sąd musi ustalić czy bez nich umowa może być kontynuowana. Kredytobiorca ma także prawo do zrezygnowania z przysługującej mu ochrony konsumenckiej.

Mając świadomość praw i konsekwencji, kredytobiorcy złożyli oświadczenie, z którego wynikało że podtrzymują żądanie unieważnienia umowy, które sąd uwzględnił w treści wyroku wydanego w dniu 17 sierpnia 2021 roku. 

Wyrok w sprawie o sygn. akt XXVIII C 330/21

Wyrok w sprawie o sygn. akt XXVIII C 330/21 zapadł w dniu 2 września 2021 roku, także po 4 miesiącach od złożenia pozwu tj. błyskawicznie, biorąc pod uwagę fakt, że pozwany Bank Millennium starał się jak mógł przewlekać postępowanie.

Przejawem tego był m.in. wniosek o reasumpcję postanowienia sądu o pominięciu wniosków dowodowych oraz załączenie do odpowiedzi na pozew licznych i obszernych dokumentów, które sąd zdecydował się pominąć jako nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy. 

W toku procesu bank starał się dowieść, że sporny kredyt nie był kredytem indeksowanym do waluty obcej, ale kredytem walutowym.

Sąd nie podzielił tej argumentacji wskazując na cechy kredytu, które świadczyły o tym, że był to kredyt udzielony w PLN indeksowany kursem CHF. Hipoteka zabezpieczająca kredyt wyrażona była w PLN, a nie w CHF. W regulaminie i umowie zawarte były postanowienia odnoszące się do mechanizmu indeksacji, zakładające przeliczenie kredytu w dniu wypłaty z PLN na CHF oraz przy spłacie rat z CHF na PLN.

Sąd uznał przedmiotową umowę Banku Millennium za nieważną, ze względu na naruszenie przez bank zasady swobody umów, poprzez odesłanie do kursów walut z tworzonej jednostronnie tabeli kursowej.

Bank przyznał sobie prawo do określania i zmiany wysokości świadczenia kredytobiorców w sposób dowolny, jak również nieograniczony żadnymi postanowieniami. Pozostawienie tylko jednej stronie możliwości zmiany warunków umowy jest – w ocenie sądu – sprzeczne z naturą umowy gospodarczej, zwłaszcza jeśli warunki te nie podlegały indywidualnym uzgodnieniom.

Podobnie jak w omówionym wyżej wyroku, sąd pouczył powodów o skutkach uznania umowy za nieważną oraz przysługującym im prawie do wyrażenia woli utrzymania umowy w mocy przez wprowadzenie regulacji zastępczej. Dodatkowo sąd uświadomił kredytobiorcom, że w razie unieważnienia umowy, bankowi mogą przysługiwać roszczenia z tytułu kredytu.

Powodowie po potwierdzeniu, że otrzymali powyższe pouczenie, podtrzymali chęć unieważnienia umowy. Sąd, zgodnie z ich żądaniem, uznał umowę Banku Millennium za nieważną, gdyż nie zostałaby ona zawarta bez postanowień dotkniętych nieważnością. Przeciwko tzw. odfrankowieniu kredytu przemawiał fakt, że banki nie udzielały kredytów złotowych oprocentowanych według stawki LIBOR typowej dla kredytów walutowych, a pozwany bank nie zgodziłby się na zawarcie takiej umowy.

Click to rate this post!
[Total: 1 Average: 5]

Anna Trojak

24h na dobę analizuje najważniejsze dla Frankowiczów wydarzenia i dba aby informacje te trafiły jak najszybciej do odbiorców. Wraz z ekspertami, doradza Czytelnikom w sprawach konsumenckich, prawnych. Informuję o zmianach przepisów i ciekawych wyrokach sądów w sprawach frankowych.

Dodaj Opinie

Kliknij tutaj, aby opublikować komentarz