W kontekście sporów frankowych mówi się głównie o pokrzywdzonych kredytobiorcach i problemach banków, które z tego powodu zawiązują coraz wyższe rezerwy finansowe, jednak nie mniej ważnym aspektem jest obciążenie sądów sprawami tego rodzaju. Nie jest tajemnicą, że „ulubionym” sądem frankowiczów jest Sąd Okręgowy w Warszawie i dlatego też niedawno zmieniono przepisy, co ma ograniczyć liczbę pozwów składanych do tego właśnie sądu, jednakże sprawy, które zostały już tam wniesione, muszą zostać rozpoznane przez ten właśnie sąd. Dłuższe oczekiwanie na rozstrzygnięcie z powodu dużego obłożenia sądu nie jest dla frankowiczów niespodzianką i z takimi zdarzeniami raczej się liczą (choć i w warszawskim sądzie niektóre sprawy kończą się rekordowo szybko), problem pojawia się jednak, gdy to sąd sabotuje sprawę i celowo ją przedłuża, by nie wydać wyroku. Powyższe może wydawać się nieco abstrakcyjne, lecz w praktyce takie przypadki zdarzają się coraz częściej.
Sędziowie nieprzychylni frankowiczom celowo przedłużają postępowania.
Długość procesu frankowego zależy od bardzo wielu czynników, które tylko częściowo są zależne od samego frankowicza. Kredytobiorca zdecydowanie nie ma wpływu na działania podejmowane przez bank, a jak wiadomo, to właśnie bankom zależy na tym by proces trwał jak najdłużej. W toku postępowania banki bardzo często zgłaszają coraz to nowe wnioski dowodowe, które do sprawy nic nie wnoszą, jak również, domagają się powołania biegłego sądowego, którego opinia dla rozpoznania sprawy nie jest w ogóle istotna.
Z takimi działaniami kredytobiorca może oczywiście walczyć, kwestionując i podważając zasadność kolejnych wniosków banku w sądzie, problem robi się jednak znacznie większy, gdy to sędzia rozpoznający sprawę celowo działa, a raczej nie podejmuje żadnych działań, i w ten sposób przedłuża proces frankowy nawet do kilku lat.
Sędziowie nie zgadzający się z roszczeniami zgłaszanymi przez zobowiązanych z frankowych umów kredytowych orzekają w całej Polsce, można więc powiedzieć, że pierwszym sukcesem w sporze z bankiem jest trafienie na odpowiedniego sędziego, w ostatnim czasie szczególnie głośno było jednak o jednym z sędziów orzekających w Sądzie Okręgowym w Warszawie.
Sędzia ten orzeka już od kilku lat w sprawach frankowych, problem polega jednak na tym, że nie zgadza się on z zasadnością roszczeń zgłaszanych przez kredytobiorców, a że sprawy frankowe są skomplikowane, obszerne i sam sędzia już za trzy lata przechodzi w stan spoczynku, robi wszystko by przedłużać postępowania i wyroków nie wydawać.
Przedłużanie postępowania w przypadku tego sędziego polega m. in. na tym, że: nie podejmuje działań w terminie, np. wyznacza termin posiedzenia przygotowawczego po kilkudziesięciu miesiącach od wniesienia pozwu; niektóre z podejmowanych działań, są zbędne dla wydania rozstrzygnięcia i tylko zajmują czas, jak również, sędzia nie może sobie odmówić długich rozważań i przedstawienia swojego stanowiska podczas posiedzeń przygotowawczych, które dalekie są od meritum samej sprawy i tylko odsuwają termin wydania wyroku.
Sędzia twierdzi również, że nie ma czasu na zapoznanie się ze złożonymi w sprawie dokumentami i dlatego postępowanie trwa tak długo, jednocześnie jednak nie przeszkadza mu to by chwilę później stwierdzić, iż roszczenie nie jest zasadne i pozew zostanie najpewniej oddalony.
Niezależnie od tego jakie poglądy reprezentuje dany sędzia, takie sytuacje jak powyższe nigdy nie powinny mieć miejsca, a każdy kredytobiorca ma prawo do rozpoznania sprawy przez bezstronny sąd, dlatego też adwokat Jacek Czabański z kancelarii Czabański Wolska- Sroka Kancelaria Adwokacka, która zajmuje się pomocą frankowiczom i która ma „szczęście” prowadzić kilka postępowań w których referentem jest wskazany sędzia, złożyła skargę na opisane działanie sędziego wraz z wnioskiem o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej.
Jak się bronić przed umyślnym przedłużaniem postępowania przez sędziego?
Szybkie uzyskanie rozstrzygnięcia w sprawie frankowej to coś o czym marzy każdy kredytobiorca, więc, gdy sędzia przedłuża postępowanie sądowe z braku uzasadnionych przyczyn, należy podjąć działania prawnie zagwarantowane.
Jednym z takich działań jest skarga o przewlekłość postępowania, która uregulowana została specjalną ustawą w tym zakresie. Przepisy stanowią, iż strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie zmierzające do wydania rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne dla wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych i prawnych (przewlekłość postępowania).
Niestety, w ustawie nie określono co oznacza „uzasadniony” termin rozpoznania konkretnej sprawy, tak samo jak nie sposób generalnie wskazać, w którym momencie dochodzi do „nieuzasadnionej zwłoki” w konkretnym postępowaniu.
Przepisy procedur sądowych przewidują obowiązek niezwłocznego rozpoznawania wszystkich typów spraw, co do zasady jednak nie określają maksymalnego czasu, w którym sąd powinien wydać rozstrzygnięcie. W dalszej części ustawa wskazuje jednak, że dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd w celu wydania rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie.
Dokonując tej oceny, uwzględnia się łączny dotychczasowy czas postępowania od jego wszczęcia do chwili rozpoznania skargi, niezależnie od tego, na jakim etapie skarga została wniesiona, a także charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania.
Uwzględniając skargę, sąd stwierdza, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania. Ponadto, uwzględniając skargę, sąd na żądanie skarżącego przyznaje od Skarbu Państwa, sumę pieniężną w wysokości od 2000 do 20 000 złotych. Wysokość sumy pieniężnej, w granicach wskazanych w zdaniu poprzednim, wynosi nie mniej niż 500 złotych za każdy rok dotychczasowego trwania postępowania, niezależnie od tego, ilu etapów postępowania dotyczy stwierdzona przewlekłość postępowania.
Sąd może przyznać sumę pieniężną wyższą niż 500 złotych za każdy rok dotychczasowego trwania postępowania, jeżeli sprawa ma szczególne znaczenie dla skarżącego, który swoją postawą nie przyczynił się w sposób zawiniony do wydłużenia czasu trwania postępowania. Wysokość zadośćuczynienia za przewlekle prowadzone postępowanie nie jest powalająca i z całą pewnością nie zrekompensuje kredytobiorcy czasu oczekiwania na wyrok, najistotniejsze jest jednak to, że złożenie skargi rzeczywiście przyspiesza proces i sądy wyznaczają wówczas terminy rozpraw.
Innym sposobem, który może nieco przyspieszyć proces, lecz przede wszystkim zagwarantuje wydanie wyroku przez bezstronny sąd, jest złożenie wniosku o wyłączenie sędziego. Na wniosek złożony przez stronę, sąd wyłącza sędziego jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie. W ustawie konkretnie nie wskazano okoliczności, które mogłyby wywoływać wątpliwości co do bezstronności sędziego, więc wszystko zależy od okoliczności danej sprawy.
Generalna zasada jest jednak taka, że rzetelność postępowania wymaga, aby sędzia w procesie pełnił funkcję trzeciego, bezstronnego, niezawisłego i sprawiedliwego arbitra. Oznacza to, że sędzia powinien zachować konieczny dystans wobec samych stron oraz ich stanowisk. Bezstronność sędziowska najpełniej się ujawnia w sposobie, w jakim sędzia kieruje postępowaniem, jak również niezwykle ważne jest zachowanie zasad równego traktowania stron, bez uprzedzeń, zaś wyroki powinny być obiektywnie uzasadnione.
Dodaj Opinie